Klaŭdio

Postenoj
Postenoj	romia imperiestro (41 dC–54 dC); censoro ; senatano en la Antikva Romo ; konsulo vd

**Klaŭdio**
Klaŭdio
Persona informo
	Tiberius Claudius Caesar Augustus Germanicus
Naskonomo	Tiberius Claudius Drusus
Naskiĝo	1-an de aŭgusto -10; en Lugdunum
Morto	13-an de oktobro 54; en Romo
Mortis pro	hommortigo vd
Mortis per	venenado vd
Tombo	Maŭzoleo de Aŭgusto vd
Religio	Romia religio • stoikismo vd
Lingvoj	latina • antikva greka vd
Ŝtataneco	Roma regno vd
Familio
Dinastio	Julia-Klaŭdia dinastio • Claudii Nerones vd
Patro	Nero Claudius Drusus vd
Patrino	Antonia la Juna vd
Gefratoj	Livilla (en) kaj Germaniko vd
Edz(in)o	Agripino la pli juna (49 dC–54 dC); Mesalino (dekjaro de 30 dC–48 dC); Aelia Paetina (en) (dekjaro de 20 dC–31 dC); Plautia Urgulanilla (en) (9 dC–24 dC) vd
Amkunulo	Aemilia Lepida (en) ; Livia Medullina (en) ; Cleopatra (en) ; Calpurnia (en) (31 dC–) vd
Infanoj	Tiberius Claudius Drusus (en) ; ( Plautia Urgulanilla (en) ); Claudia Julia (en) ; ( Plautia Urgulanilla (en) ); Claudia Antonia (en) ; ( Aelia Paetina (en) ); Claudia Octavia (en) ; ( Mesalino); Britaniko; ( Mesalino); Nerono, adoptita filo; ( Gnaeus Domitius Ahenobarbus (en) Agripino la pli juna) vd
Parencoj	Nerono (duonfilo) vd
Profesio
Okupo	politikisto ; aŭguristo ; historiisto ; verkisto vd
Verkado
Verkoj	De vita sua vd
Postenoj
Postenoj	romia imperiestro (41 dC–54 dC); censoro ; senatano en la Antikva Romo ; konsulo vd
Romia imperiestro
Dum	41 - 54
Antaŭulo	Kaligulo
Sekvanto	Nerono
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Klaŭdio, latine: Tiberius Claudius Nero Caesar Drusus, originale: Tiberius Claudius Drusus Nero Germanicus, naskiĝis 1-an de aŭgusto -10 en Lugdunum, nuna Liono, mortis 13-an de oktobro 54; estis romia imperiestro el la Juli-Klaŭdia dinastio ekde 41 ĝis 54.

Biografio[redakti | redakti fonton]

Klaŭdio per milita forto disbatis la kvereladojn inter Judoj kaj aliaj loĝantoj de Aleksandrio kaj li donis plurajn privilegiojn al la tieaj Judoj por preventi pliajn problemojn. Li taskigis al Agripo regi por Romo Judeon kaj Samarion; post lia morto, en 44 p.Kr., la lando denove fariĝis Romia provinco.

En multaj regionoj Klaŭdio tre lerte sciis fari pacon (pere de konkero, kutime: Maŭretanio fariĝis provinco en 42 p.Kr.) aŭ li regigis nome de Romo talentajn personojn: ekzemple Mitridaton en Armenio. Li ankaŭ konstruigis la havenojn de Ostio.

Politike li estis malforta kaj fine estis venenita de sia edzino por sekurigi la povon al Nerono, sed li estis unu inter la plej bonaj kaj saĝaj mastrumantoj de la Romia imperio. Ĉar li ne havis bonan rilaton al la senato, li apogis sin je ege faksciaj liberigitoj, kiuj oficis kvazaŭ ministroj por li: Narciso (ab epistulis), Palado (a rationibus), Kalisto (a libellis), Polibio (a studiis) ktp.

Post lia morto, lia antaŭa ministro la filozofo Seneko verkis satiron pri li: La Apokolokintozo de l' Dia klaŭdio (aperis ĉe VoKo en Esperanto).

En Esperanto[redakti | redakti fonton]

Louis Couperus, La naŭmaĥio en Pri vagabondoj kaj friponoj, pri damoj kaj kavaliroj. Gladiatoroj partoprenas en naŭmaĥio, estrita de geimperiestroj Klaŭdio kaj Agripina.^[1]
Apokolokintozo de la Dia Klaŭdio, La / Apocolocyntosis Divi Clavdii. Seneko. El la latina trad. G. Berveling. Chapecó: Fonto, 2016 (2-a eld). 65p. 21 cm. Dulingva: E, latina. Senbrida satiro pri la romia imperiestro Klaŭdio.